برای حفظ سلامتی خود و همچنین استفاده ی مؤثرتر از ظروف نچسب، از حرارت دادن بیش از اندازه ی آن ها خودداری کنید.

روغن های نچسب می توانند بدون آنکه با چشم دیده شود روی سطح ظروف انباشته شوند و یک مانع میان مواد غذایی و سطح نچسب درصورتی که تحت حرارت مستقیم قرار گیرد ایجاد کنند.

یک نکته ی بسیار مهم این است که ظرف نچسب تان را حتماً با چیزی داخلش مثل روغن یا تکه ای غذا حرارت دهید، چون حرارت دادن ظروف خالی می تواند باعث داغ شدن بیش از اندازه ی آن ها و در ظروف تفلون، باعث انتشار گازهای سمی شود.

به طور کلی ظروف نچسب بادوام ترین گزینه بین ظروف پخت و پز محسوب نمی شوند. ظروف چدنی شاید عمر طولانی تری داشته باشند، اما ظروف نچسب ممکن است بعد از یک یا دو سال تأثیر خود را از دست دهند. در واقع هر قدر هم که از ظروف نچسب تان نگهداری کنید، آن ها عمر ابدی نخواهند داشت. این ظروف به مرور خراب می شوند و چسبندگی آن ها کمتر و کمتر می شود. هر بار که از آن ها استفاده می کنید کمی از قدرت چسبندگی آن ها کم می شود. هر بار که غذایتان می سوزد به ظرف صدمه می زنید و هر بار که کفگیر را به آن می کشید یا یک قاشق فلزی داخل آن می زنید، روکش نچسب ظرف خراش برمی دارد.

بسته به کیفیت ظرف نچسب و نوع روکش آن، شاید بتوانید عمر آن را طولانی تر کنید. استفاده ی صحیح می تواند عمر ظروف نچسب را بیشتر کند.

از دادن شوک دمایی به ظرف خودداری کنید یعنی وقتی ظرف خیلی داغ است آن را ناگهان سرد نکنید، مثلاً یک ماهیتابه ی داغ را زیر آب سرد نگیرید. این کار هر ظرفی را کج و معوج می کند. ظروف نچسب را داخل ماشین ظرفشویی نگذارید؛ شوینده های قوی می توانند روکش نچسب این ظروف را از بین ببرند و برخورد بقیه ی ظروف با سطح ظرف در حین شستشو هم می تواند به روکش ظرف صدمه بزند. هنگام شستشو هم از استفاده از اسکاچ های زبر خودداری کنید.